شـعر وادبـیات /هـنری -اجتماعی - جستجوگر(f.sh)

شعر وادبیات از شاعران همراه با مطالب گوناگون

شـعر وادبـیات /هـنری -اجتماعی - جستجوگر(f.sh)

شعر وادبیات از شاعران همراه با مطالب گوناگون

اینچنین بود - شعری از فــرزانه شــیدا

 
اینچنین بود که بر جا ماندیم
 

 

       و شبی باز گذشت

 

                              و یکی روز دگر 

 

                                                     و به هر پنجره ای

 

    پـردهء سخت سکوت

 

                                                  حکم تنهائی ما را میداد

 

       و توانــا ی گــذر " نــور " نــداشت

 

                                                از پس پرده و خلوتگه دل

 

              اینچنین بود که بر جا ماندیم

 

                                                قلمی مانده بدست  

 

     دفتری پر ز کلام

 

 

                                  خانه ای غرق سکوت  ....

 

           منو یک دل  " تنهـا  " !

 

 

               و همه شوق سخن ....مانده در دفتر خاموش بجا

 

 

    و کسی را خبر از دفتر ما نیز نبود!

 

 

                             و نه کس میدانست ... چـقدر تنـهائیـم" !

 

 

               اینچنین بود که بر جا ماندیم

 

 

                                      اینچنین بود که لب هیچ نگفت

 

 

        با کسی گر که سوالی میکرد!!!

 

                                              اینچنین بود که از جمع گریخت

 

 

   اینچنین بود که در کوچه ء شهر

 

 

    یا به زیر سقفـــی .....   هر چه میگفت به لبخند دریغ

 

 

      خالی از گفتن او بود ز  "خود "

 

 

                                            و اگر باز سوالش کردند:

 

 

     کـه ز "خود " نیز بگو

 

 

                                     آسمان را به زمین دوخت

 

          که راحت باشد

 

 

               از سوالی که جوابش را نیز

 

 

                                          هر چه "خود" می پرسید

 

  "بی جـوابـی مـی دیــد  "

 

                          در پس خلوت خویش

 

                                                     و دلـش غرق سـکوت

 

         باز در خـود مـیرفت!

 

 

                                         اینچنین بود که بر جا ماندیم  

 

 

   و اگر در دل و در سینه خموش

 

 

                              هیــجانی ز سر خــشم  به فــریـادی بــود

 

   دور خود می چر خیـد

 

                                     و ز هر چیز که باید میگفت 

 

 

     طفره میرفت و مداوم میگفت

 

                                                   حرف در قالب حرف

 

 

           لیـک، از گفتن خشــمــش خالی

 

 

                                          گریه میکرد اگر از سر خـشم

 

    

    چهر غمناک چنین بود که او

 

                                                در نـــگاه دگــری

 

        " یـک دل غـمگین بـود "

 

                                            از سر خشم فقط می بارید

 

          اگر اشکی را داشت !!!

 

                                                که بریزد بر رخ!

 

 

                  اینچنین بود که بر جا ماندیم

 

                                                                 وبسی سر خورده

 

 

           که کسی را بدل خویش بخوانیم

 

                                                        "   چو دوست

 

 

          که بصــد چـــهره نــو

 

                                            بدگمان ز آنچه به افکارش بود

 

 

    متهم کرد ترا" به ریا و به دروغ "

 

                                                          درک این قصه نبود

 

 

            در کف قدرت دوست

 

                                                      تا که گوید  : شاید ...شاید

 

                      این چــهره لبـخند بلـب

 

 

                               آنـقدر در سینــه با خــودش صادق بود

 

 

          که دگر قدرت این درد نداشت

 

 

                                       که در افتـــد با من یا که

 

 

                    با " مــردم این دهـر دروغ " !

 

 

                                                        او ولی صادق بــود

 

 

              یا که گویــد:  شـاید  ...شـاید

 

                                                  بســکه دل نـازک بود

 

        قــدرت دیـدن رنـج دگـری

 

                                                  بیش ازاین نیز نداشت

 

          زین سـبب تنـها بود

 

                                         یا که از بودن در جـمع ملول!

 

 

   اینچنین بود که بر جا ماندیم

 

                                               آنهمه غصه و اشک

 

     از غم و درد کسی

 

                                 که بر او دردودلی کرد و گذشت

 

 

   و به روز شادی یاد او نیز نبود

 

                                                        به کــجا بـــردش و

 

 

                آخر به کجا رفت و رسید ؟!

 

 

         جـز هـمان تنـهائی 

 

                                         هــمره غــصه دنــیا با دل 

 

 

   اینچنین بود که بر جا ماندیم

 

 

                                            وبه خــلوتگه خــویــش

 

 

            انــس و الفـــت بستیــم

 

 

                                               و به تنهائی خود خو کردیم

 

 

         و به تنهائی دنیائی نیز

 

                                           اینچــنین بود که بر جا   ماندیم

 

 

 

              اینچــنین بود که ساکــت ماندیم

 

 

                                   " با دلـی غـرقــه به حــرف "

 

  

                                                    " با دلـی غـرقـه  به حـرف " !!!

 

                

               سـروده ء فــرزانه شــیدا

 

 

 دیوان شعر فـرزانه شیدا تهیه وتنظیم شیوااااماهیچ

 
 
 
 
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد