دوسروده از فرزانه شیدا ( رنگ عشق -سایه)

 

تمام زندگی رنگی ز عشق است

تمام    بودنم     سرشار     مهری

                                                نمیخواهم   بمیرم   در     جدائی

                                                نیازم    در   جهان جادو  وسحری

خداوندا   ببین    این    قلب  ما   را

شدم رسوای این مردم به شهری

                                                  کنون   نام   مرا  فــرزانه خوانند

                                                 ولی  دیوانه ام !!!  شـــیدا  به دهری

  یکشنبه 17 دی1385

ف.شیدا

سایه

برسنگ فرش زندگی سایه ام می بینم

 بس گریزان از من

که بسی  غمگین است

و بسی آزرده

در هر آن پیچ گذر

چون دگر باره مرا نزدیک است

به منه غمناکی

که دگر بی دل و بس سرگردان

در ره گمشدگی در راهم

سایه ام با من نیست

و اگر قدرت داشت از منو از همه کس دل می کند

و براهش میرفت چون ز دیوانگیم بیزار است

چون دگر راه منو سایه جداست

او ز من دلخوش نیست ، من ز خود ناراضی

نور عشق تو دگر با من نیست

و دلم باردگر سرگردان

در پی عشق تو  حیران شده است

و دگر گم کرده ست درب آن خانهء نورانی عشق

که بدل وحدت بودن میداد

که بدل شوق رسیدن  میداد

سایه ام با من نیست و بسی غمگین است

که چه بیدل برهی  در راهم

که در آن عشق مرا همره نیست

تا که ره پویدو با عشق تو راهی باشد

ره این رفتن را

سایه ام با من نیست

سایه ام با من نیست

 فرزانه شیدا