من آن قوی ام ...

ــــ::.. من آن قوی ام...::ــــ 

منم ... آری ...

همان قوی سفید ِمانده در رنگ سیاهی ها ی یک"بودن"

،به اوج یک زمان تار و بی فردا...

اکه در آن " رنگ بودن ها"

،اصالت های رنگی ...ازهمه رنگینه ها بودن خود رازخاطر برد

ه در اندیشه های تلخ نومیدی!.

.بنام زندگی... حتی ..." کسی بودن "

ندارد حرمتی از تلخی چشمان بدخواهی!

من اما بر تن غمگین مردابی

به نیلوفر سلامی میکنم از مهر...

ومی پرسم زاو ...احوال ِتلخِ روزگارش را

... سوالی چند..

که اینک درمیان اینهمه گلها..

.تو ای زیباترین گل

مانده درمرداب تنهائی ..

بیا تنهابگو با من

ِزحال تلخ غمگین "جدا بودن "

....سری از دیگران حتی سوا بودن...

.وحتی بودنت را،دل سپردن...

تا فراموشی های بی مهری..

میان اینهمه هستی وبودن ها...

میان نرگس وآن لاله وگلهای دیگر نیز

که آغوشی ز باغ زندگی ....روزی بر آنها بود ..

.وپائیزی تن هریک، بسوی نامردای های بود

نرو به فرسودن ...

تنی پژمرده را درباغ ،نمایش میدهد هرروز...!!!

بگو نیلوفرم..بامن ... بگو ا ی مانده ی تنها:

(همیشه یکّه بودن در جهانی را ...

وآن تنهاترین بودن میان اینهمه گلها!!..

چه حالی میدهد در

" خلوت نیزاِر" تنهائی " ؟!

...منم چون تو...به شکل دیگر ی

بازیچه ی این روزگار تلخ بی حرمت
وگرچه درتنِ ِ ...زیبای قوئی...د ر سپیدی ها

تنی را میکشم در خلوت خاموش نیزاری......

رها دردیدگان آنکه

""معنای رهائی"" را

نمیداند!

ولی این قصه میدانم

که من ، قوی سپید رفته از یادم

و می بینم... که دیگر رسم پرواز ی ...

به کوچ زندگانی , درمیان اینهمه
چشمان باز وُخیره ای ... بر یک خاک

نمیگیرد دگر شوقی ...برای لحظه ای حتی..

.به شوقی،آبی آن آسمان را

"یک نظر دیدن"!

که دیگر درنگاه اینهمه انسان

که ""رنگ خاک ""را بهتر شناسد

ازهمه رنگینه ی دنیا

" "بسی دل آشنا تر کرده بر رنگ سیاهی ها""

....دگر قوی سپیدی در تن پرواز

ندارد دیدنی در پهنه ی " یک آسمان پرواز"

و ا ی نیلوفر تنها... کنون شاید دگر

ختم

همه پروازهای قلب روشن بر د ل...هر قوی ِ تنهائی ست

ودر چشمان نیزاری

که در زردی چهر خود

" هراس باد" را "هرلحظه میلرزد "!!!

 

من آن قوی ام ...که میمیرم...

به تنهائی .....به نیزاری!!!

 

 فرزانه شید ا   

2 د وم مهر ۱۳۸۸