باغبون   نچین   گلا رو  ،  تو خودت  اونها رو کاشتی

 

 

 

   شب و روز پاشون نشستی ، غم دیگه ای نداشتی

 

 

 

بوسه  دادی   هر گلی  رو ،   با   یه  قلب پر محبت

 

 

 

 

   توی    گلبرگای   هر گل   ،  قصهء عشق و نوشتی 

 

 

 

 

   حالا که   گلا در او مد   ،  چرا   چیدی   این گلا رو

 

 

 

  گل که   باورش  نمیشه  ، چیدن این  شاخه ها    رو !!

 

 

 

  گلدونای  آب   نمی خواد  ،    با گلای    باغچه  پر شه!!

 

 

 

  گل   که ازیادش    نمیره   ،  اونهمه   وفا  و مهر رو!! 

 

 

 

  میشه   پژمرده   تو گلدون  ،  اگه    شاخه شو   بچینی

 

 

 

  ا گه  هر روز   مثه  دیروز ،   تو نیای    اونو    ببینی

 

 

 

اون   برای تو    شکفته  ، چونکه   عاشقش  تو   بودی

 

 

 

 

 

همه  امیدش  تو  بودی  که  بیای  پیشش  بشینی 

 

 

 

  حالا  تو    گلدون   آبی    روی   میزی   تنها   مونده