پیمانه - سروده فرزانه شیدا
 
 
 
پیمانه ای    ساقی  بده ،  تا من شفای   دل  کنم
 
 
 
این قلب افسون گشته را ، از هجر او غافل  کنم
 
 
 
جامی بده  مّی را بریز، امشب تو سر مستم بکن
 
 
غافل مرا از خویشتن  ، و ز آنچه که هستم  بکن
 
 
 
   جـامم شده   خالی ز مّی 
 
 
 
    پیـــمانه ام  گشـــته تهّی
 
 
 
پرکن قدّح   ،  ساقـــی  که من   
 
 
 
 در آســمان یابم رهـــی !!!
 
 
 
پیــمانه ام    را  مَـــشکنی !
 
 
 
مّی را مریزی بر زمین!
 
 
 
 
زیرا  به  قــلب   عاشـــقم
 
 
 
مرحــم ندارم ... غیر ازاین !!!
 
 
 
مســـتم ولی افـــسرده ام ...
 
 
 
با غصه  مّی را خورده ام
 
 
 
از فرط  مســتی   ساقیا  ...
 
 
 
 از یاد   خود را  برده ام
 
 
 
اما   فــرامـــوشم    نشد..
 
 
 
   درد   جدائی   ساقیا !!!
 
 
 
با جام لبریز از شراب  
 
 
 
 آرام  سوی  من  بیا
 
 
 
پیمانه ام را مشکنی
 
 
 
‌مّی را مریزی بر زمین
 
 
 
زیرا به قلب عاشقم
 
 
 
 مرحم ندارم غیرازاین!!!!
 
 
......
 
 
هرچند   لبریزم ز مّی 
 
 
 
 اما  تو پرکن جام من
 
 
 
مستی بده بر جان من
 
 
 
 بر این دل ناکام  من!!!!
 
 
 
 
خالی شده تـنُگ شراب
 
 
 
یک تـنُگ دیگر هم   بیآر
 
 
 
خواهم ز مستی جان دهم
 
 
 
راهی شـــوم بر آن  دیار!!!
 
 
 
پیمانه ام را مشکنی...
 
 
 
‌مّی را مریزی بر زمین...
 
 
 
زیرا به قلب عاشقم...
 
 
 
 مرحم ندارم غیر ازاین !!!!
 
 
 
مرحم ندارم غیر ازاین !!!!
 
 
 
فـرزانه شـیدا - اسفند ماه۱۳۶۱