نمیدونم چرا دلم میخواد اسم این شاعر رو بااین شعر بزارم
(( گلی عاشقانه درغم))
نامه ای به تو(آخرین نامه به یک معشوقه)
سلام
امید وار هستم که بخوانی اینرا
و بفهمی درد این دل غمگین را
همه اینجا خوبند
همه چیز رو براهست
و سکوتی چه عمیق بر اتاق حکم فرماست
خوب هستی حتما
و اگر می پرسی از احوالات من هم
ای زنده ام
و ملالی نیست بجز دوری تو
اگر از من می پرسی ،خوبم خوب
روزگارم... ای بد نیست
بعضی اوقات خیره می مانم به گوشه ی سقف
چشمها می بندم
و تا عمق شیرین ترین خاطره هام
ترا می جویم
و همانطور می مانم
گاهی بایاد طعم شیرین لبخندت می خندم
روزها بیشتر مثنوی می خوانم
سخت است
شعر هم می گویم
اگر اینها را بشود شعرش خواند
چند وقتیست در خود غرقم
فکرم بی وقفه پیش دل توست
و به افکار خودم مشغولم
و انگار نه انگار که روز
امید وار هستم که بخوانی اینرا
و بفهمی درد این دل غمگین را
همه اینجا خوبند
همه چیز رو براهست
و سکوتی چه عمیق بر اتاق حکم فرماست
خوب هستی حتما
و اگر می پرسی از احوالات من هم
ای زنده ام
و ملالی نیست بجز دوری تو
اگر از من می پرسی ،خوبم خوب
روزگارم... ای بد نیست
بعضی اوقات خیره می مانم به گوشه ی سقف
چشمها می بندم
و تا عمق شیرین ترین خاطره هام
ترا می جویم
و همانطور می مانم
گاهی بایاد طعم شیرین لبخندت می خندم
روزها بیشتر مثنوی می خوانم
سخت است
شعر هم می گویم
اگر اینها را بشود شعرش خواند
چند وقتیست در خود غرقم
فکرم بی وقفه پیش دل توست
و به افکار خودم مشغولم
و انگار نه انگار که روز
از پی شب می رود و مهر در پس ماه
یادت هست آن بار که گفتم دل من تنگ شده
چه آهسته و نرم ... نجوا کردی که
دنیا پر نیرنگ شده؟
بعد هم گفتی "چه خبر؟"
انگاری نشنیدی و باز خندیدی!
به خودم می گفتم "دنیا پر نیرنگ است که هست"
دم نزدم
دلم اما شکست
یادت هست آنروز مرا می گفتی
قصدت آزارم نیست؟
و نمی دانستی که نبودت چه بد آزاریست
و نگفتی که من و تو نشدیم ما ،چرا؟
یادم هست پرسیدم، که مرا داری دوست؟
و جوابی نرسید از تو به من
اما نگاهت پایین افتاد و صدایت لرزید
چشم تو پر دُردانه شد و باران زد
راستی دیشب بعد نماز
سر سجاده
دعایت میکردم
که مرا خواب ربود
خسته بودم آخر
خواب شیرینی هم بود
وقتی از خواب بیدار شدم
مهرم تر بود
سجاده ام نمناک
باران هم می آمد
و اتاق پر بود از بوی نم خاک
یادت هست یکبارگفتم
که تورا دارم دوست
و تو می دانستی دل من تشنه ی "دوستت دارم" توست
و دریغ کردیش ز من
من منتظر
و هنوز منتظرم
و تو گفتی که عشق قفس نیست و بس
و اگر عاشقی و واقعی عشقت
چه نیاز به زنجیر است پس؟
مرغ باید بپرد
و اگر دلداده خودش می گردد باز
یادت هست؟
برو ای مرغ دلم
یادت هست آن بار که گفتم دل من تنگ شده
چه آهسته و نرم ... نجوا کردی که
دنیا پر نیرنگ شده؟
بعد هم گفتی "چه خبر؟"
انگاری نشنیدی و باز خندیدی!
به خودم می گفتم "دنیا پر نیرنگ است که هست"
دم نزدم
دلم اما شکست
یادت هست آنروز مرا می گفتی
قصدت آزارم نیست؟
و نمی دانستی که نبودت چه بد آزاریست
و نگفتی که من و تو نشدیم ما ،چرا؟
یادم هست پرسیدم، که مرا داری دوست؟
و جوابی نرسید از تو به من
اما نگاهت پایین افتاد و صدایت لرزید
چشم تو پر دُردانه شد و باران زد
راستی دیشب بعد نماز
سر سجاده
دعایت میکردم
که مرا خواب ربود
خسته بودم آخر
خواب شیرینی هم بود
وقتی از خواب بیدار شدم
مهرم تر بود
سجاده ام نمناک
باران هم می آمد
و اتاق پر بود از بوی نم خاک
یادت هست یکبارگفتم
که تورا دارم دوست
و تو می دانستی دل من تشنه ی "دوستت دارم" توست
و دریغ کردیش ز من
من منتظر
و هنوز منتظرم
و تو گفتی که عشق قفس نیست و بس
و اگر عاشقی و واقعی عشقت
چه نیاز به زنجیر است پس؟
مرغ باید بپرد
و اگر دلداده خودش می گردد باز
یادت هست؟
برو ای مرغ دلم
بالت باز کن و پر می گیر
اگراما دل کوچک تو
هوای دل دیوانه ی من را کرد
برگرد
آخر نامه به خدا می سپرمت دلدارم
و هنوز چون اول روز دوستت دارم
مرغک زیبایم خدا نگهدارت
................................... امضا
...................................دوست دارت
پیوست: ببخشید اگر کاغذ نامه شده خیس
اینجا همه جا بارانیست
شاعر: (صدای سکوت)
دفاتراشعار زیبای ایشان در سایت شعرنو موجود می باشد
منبع:
سایت شعرنو