لالا گل پونه دل ، از غمها به زندونه
برای عاشقی کردن، تواین دنیای ویرونه
دیگه شوقی نمیمونه
دیگه شوقی نمیمونه
لالا گل سرخم ، نمونده سرخی رخ هم
نه شرم از بی وفائی ها ، نه حُجّبی بر رخ وگونه
تو دنیای تباهی ها ، دل هر آدمی خونه
دل هر آدمی خونه!
لالا گل سوسن ، توُ این دنیای تواین برزن
تمومه قصه ها مردن ، دلااز بسکه حیرونه
دیگه آوای هر قلبی ، چه غمگینه چه محزونه!
لا لا شقایقها ، امید قلب عاشقها
توُ این دنیای دیونه ، دل عاشق چه پنهونه
سکوتش گریه ی قلبه ، همش درخود پریشونه
همش درخود پریشونه
لالا گل یاسم ، نسیم عطر احساسم
توُ دنیای غم و ماتم ، همه دلها چه داغونه
به شبها رهگذر درغم ، دیگه شعری نمیخونه
دیگه شعری نمیخونه
لالا گل خنده ، گل مادر که فرزنده
برای خواب وآرومت ، دل مادر چه مجنونه
همه شادی ورنج تو، تماما بر دل اونه
تماما بر دل اونه!
لالا گل عشقم ، نبینم در نگاهت غم
به هر قطره به هر اشکت ، دلم با غم هراسونه
دلم معنای بودن، به لبخند تو میدونه
به لبخند تو میدونه!
بخواب آروم لالا ، تو دلبندم گل زیبا
اگرچه زندگی سخته ، همه رنجش روی شونه
لبات وقتی که می خنده ، برام دنیا چه آسونه
برام دنیا چه آسونه!
یکشنبه ۱۹ خرداد۱۳۸۷
سروده ی فرزانه شیدا