قلمت را بردار
و برای دل شب باز نویس
که اگر خسته نوشتم در شب
از سر غصه ء تاریکی نیست
روزگارم پره نور
دیدگانم بیدار
دل من غمگین است
دل من غمگین است
واگر بیدارم
درگذر از شب و شبها هرشب
کوچه های شب بیدار زده
همدمم خواهد بود
ماه ومهتاب کنار دل من
و به همپائی هر نقطه زنور
در دل شب زده غمناکم
هم سخن گشته دلم
باشب و کوکب و
مهتاب و نسیم
آه افسوس ولی
کس دراین خلوت تنهائی شب
همصدا بامن وبا قلبم نیست
کوچه هم بس تنها
دل من بس غمگین
آسمان گاه بگاه
ابری وتیره وباران زده بامن هم پاست
لیک افسوس دلم
همچنان غمزده در کوچهء شب
رهگذارء شب غمناک ء دل است
آسمان تنها نیست
گل ز هر شبنم شب
بوسه بخود میگیرد
من ولی باز همان سرگردان
من همان بیدارم
دل من بس تنهاست
دل من بس تنهاست
در هرآن کوچه شب
در هرآن ساعت غمناک گذر
دل من بس تنهاست دل من بس تنهاست
شنبه 19 آبانماه 1386
تهیه و تنظیم اشعار : ف . شیدا...شیواااااماهیچ
