*رضا بر جور تو؟؟!! من کی توانم!!!*
غـــریبــی بـی کـس وبی خانـمانـم
بــریــده زنــدگــی دیـگر امــانــم
چه سان زین ورطه خاموش غمبار
خودم راسـوی خوشبـختی کشـانم؟!
خـــدایا خـــنجری درســــینه دارم
گرفــته زخـــم دل دیـگر تـوانــم
هــــرآن انــدیـــشه ای آید به ذهــنم
زآن زخـمی دگــرآیـــد به جـانم!!!
دگـــر نــومـــیدم و تنـهای تنـها
کـّه را نـزددل ء خونـین بخــوانم؟؟!!
کـه ناگـــه جـمله یارانــم برفــتند
چـه سـان خـود را به یـارانم رسانم؟!
مـنم آن کــوکـــب ء بـی نـوروتنـها
که تنــها ، در میــان کهکــشانـم
هـــرآنکــس دردلــم جـائی گــشوده
گـــرفـتی! تــا که مــن تنـــها بمـانم!
رســد برمـــن زهــرســوئی بــلائی!!
ولــی کــی شــکّوه ازغمـها تــوانم؟!!
شـــده ایــن آرزو تا لـــب گــشـایــم
ولــی کُـــو قــدرت حــرف وبیـانــم!!!
چه غـمگینم که باصـد حـرف ســـینه
به لـب خـاموش وسـاکـت، بی زبانـم!
گشــایـم چـون لــبـی گـــیرد صـدایم
بجـایــش گــریـه هــا از دل فــشانم
دلـم خــواهـــد شــبی،آئـی کـنـارم
کـه تا عـــریان کـنم ســوز فـــغانم
گــــذارم ســر بــروی دامــن تــو
بــدامــانـت ز دل اشــکی فــشـانم
خـــدایا ایــن سـخن بـرمـــن ببـخـشا
کــه از کـف داده ام اکــنون عـــنانم
نبـاید اشـــک ء مـن آ لـــوده ســازد
مقـــدس دامــــنی ، با دیـــدگـانـم
ولــی چــون عــاشــقی درانتــــظارم
نــگه دوزم بــه شــــب بــرآ ســـمانم
کــه ازبــهرشــــفای دل بیـآئــی
بـه شــب بــــیدار تــا وقـــت اذا نــــم
هـزاران سـال ما یک لحـظه ء توست
دگــر تـا کــی بامــیدت بــمانــم ؟!
بـدل صـبری نــباشــدهمـــچو ایــوب
کــه برمــن کــم بّود عـمر و زمـانـم
دلـم آنـسان عـــمیقانه غمـین اسـت
کــه پـیرم گـــرچه درظــاهرجـوانـم
چـــنان ســـوهان کشــیده غـم به جانم
که صــــیقل دیــده روح ء ناتـوانـم
مــرا حــتی نــدادی تـک امـــیدی
کـه بیـــنم زآن بــهاری درخـزانـم
به حـــسـرت دیــدگانــم در پـــی شـور
ولــی فــرســــوده از درد گــرانـم !
مـرا هــرگــز نـــبود آرامــــشی چـند
کــه با بـخت ســــیه درایـــن جـــهانم
خــــدایا برهــــمه بــودی تــــو درمان
ولـــی مـن چـهره ء درد نـهانـم
چـه سان گــویم که دل ویران سرا شد
نــدیدم در جهـــان غـــیراز زیـانـم
مـــراهــــم بـنــــده مــیدانی خــــدایا ؟؟!!!
مـــن امــا خـود ز این مــردم ندانـم
به جـــز حرمــان بمن چـیزی ندادی
کـه خــود راجـــزئی این مــردم بدانم
تو گوئی حــکم یـارب را رضــا باش
رضــا برجور تو؟!... من کی توانـم!!!
یــگانه حرف من یـارب ٫ تـو بشـــنو
نمی خــواهــــم درایــن دنیــــا بمـانم
نمی خـــواهـــم در ایـن دنیــــا بمـانم!!!!
چهارم بهمن ماه ۱۳۶۲ سه شنبه
ســروده فـرزانه شــیدا
