شـعر وادبـیات /هـنری -اجتماعی - جستجوگر(f.sh)
شعر وادبیات از شاعران همراه با مطالب گوناگونشـعر وادبـیات /هـنری -اجتماعی - جستجوگر(f.sh)
شعر وادبیات از شاعران همراه با مطالب گوناگونمرکز بودن - شعری از فرزانه شیدا
مرکز بودن
من به خود بد کردم بتو وزندگی
و دنیا نیز
همه اشعار مرا
رنگ اندوه و غمی تیره نمود
همه ابیات گریست همه دلها خون شد
ودگر آینه هم برق نزد
نه میان چشمم
نه در این کنج منو خلوت شعر
نه دراین خانه کوچک
که من آنرا روزی
آشیان شب شعرم خواندم
بی خبر بود دلم
در همینجا که منو دل هستیم
مهد عشق است وامید
اگراز خود بدمّی
با همه بودن خویش ..شاد وراضی باشم
ما ز خود دلگیریم ..
آری از بودن خویش
بی خبر زآنکه همه دنیا نیز
مرکز بودن ماست
در همینجا که کنون دل
به طپش مشغول است
مرکز ء عشق منم...
.مرکز ء مهر توئی
مرکز بودن وهستی و جهان
در دل ماست
وچه غاقل به گذار همه روز ...
به گذار همه شب
اشکها از نگه و گونه چکید
جای خندیدن و شادی کردن!!!!
وه چه غاقل بودم
وه چه غافل هستیم
کائنات و همه, هستی بودن,
همه از آن من است
زندگانی هم نیز!!!
ومن اما درغم سر به آغوش همان شعر
نهادم که مرا
تا ته حنگل بودن میبرد
بی هرآن تدبیری
بی هر آن آئینی
و من اما به چه سرگشتگی و غمناکی
همهء عمر هراسان بودم
که حقیقت به کجا پنهان است
معنی ابر چه بود
روشنی های تن روز ز چیست!!!
راز این بودن چیست !!!
ای خدا راز همه هستی وبودن که منم
ای تو از خویش فراموش شده
راز این بودن و هستی تو هم ... نیز توئی
کائناتی که مرا می نگرد
به صدای دل من خوش بوده ست
و چقدر اشک ز این دل
به نگاهم ره یافت
و زچشمم جوشید!!!
وای بر من که نمیدانستم...
کائناتی که مرا میخواند
به همان خنده و تک لبخندم
میتواند همه آرامش یک دنیا را
در درون دل من جای دهد
اگر این دل میخواست ...
اگر این دل میخواست!
اگر او هم به من و زندگیم
رحمی داشت
اگر او هم
به همه روز و شب و در همه وقت
سرزنش ها به منو
حس منو عشق نمیکرد کمی!!!
وه چه میشد اگر او هم میدید
که همین عشق دراین سرخی او
بیگُنه بود و به اندازه خویش
در نهایت جا داشت
و من از سرزنشش ترسیدم
که چرا غمزده عاشق بودم
عشق من زندگیم بود ولی
دل زاین فاجعه ها ...
دم گوشم میگفت
که چه سان بود
و چه سان بشکستیم
بی خبر بود دلم
که ز این
خرده و صد ریزه ء افتاده بخاک
یک دل پاکتری نیست بجا!!!
آه ای دل دریاب
تن بی جان و مرا شادی دنیائی ده
آخر اینجا به سرای بودن
همه ء مرکز این دهر منم
همه مرکز این دهر توئی
زندگی مال من است
زنده بودن هم نیز
اگر از خود بخودم برگردم
و خدای دل شادم باشم
و زخود هم راضی
زندگی مال من است!!!!
سوم شهریور 1385 ف.شیدا
