بیادت بوسه ای بر گل- سروده ی فرزانه شیدا

 

گلی بوســـیدم و در  دیده ی  دل

برویت بوســه ای از دل نـشاندم

 

مـــبادا  یــاد مــن از دل برانـــی

 چــو من یاد ترا  با دل  کشـــاندم

 

تو دوری ازمنو  ، من با  دل خویش

بپـــایت ...اشک غـــمها را فشاندم

 

 "وفایت هم ، چوتو،  یک رهگذر بود"!

 تو رفـــتی ، من ولی ، پای تو  ماندم

 

مـــگو در یاد  من بـــودی  همـــیشه

بگوعــــشق ترا... از ســـینه راندم!

 

کنون تنهائی دل بـــس عمیق است

 

ولی من  دل ،  باوج  غـــم رساندم

 ف . شـــیدا

 

سه شنبه 21 خرداد 1387

 

 

 

 

وفایـــت هم ، چـــوتو یه رهـــگذر بود !!!!

لالائی ...سروده ی فرزانه شیدا -ف.شیدا

 

لالا گل پونه  دل  ، از غمها به زندونه

 

برای عاشقی کردن، تواین دنیای ویرونه

 

دیگه شوقی نمیمونه

 

دیگه شوقی نمیمونه

 

 

لالا گل سرخم ، نمونده سرخی رخ هم

 

نه شرم از بی وفائی ها ، نه حُجّبی بر رخ وگونه

 

تو دنیای تباهی ها ، دل هر آدمی خونه

 

دل هر آدمی خونه!

 

 

لالا گل سوسن ، توُ این دنیای تواین برزن

 

تمومه قصه ها مردن ، دلااز بسکه   حیرونه

 

دیگه آوای هر قلبی ، چه غمگینه چه محزونه!

 

 

 

لا لا شقایقها ، امید قلب عاشقها

 

توُ این دنیای دیونه ، دل عاشق چه پنهونه

 

سکوتش گریه ی قلبه ، همش درخود پریشونه

 

همش درخود پریشونه

 

 

لالا گل یاسم ، نسیم عطر احساسم

 

توُ دنیای غم و ماتم ، همه دلها چه داغونه

 

به شبها رهگذر درغم ، دیگه شعری نمیخونه

 

دیگه شعری نمیخونه

 

 

لالا گل خنده ، گل مادر که فرزنده

 

برای خواب وآرومت ، دل مادر چه مجنونه

 

همه شادی ورنج تو، تماما بر دل اونه

 

تماما بر دل اونه!

 

 

لالا گل عشقم ، نبینم در نگاهت غم

 

به هر قطره به هر اشکت ، دلم با غم هراسونه

 

دلم  معنای بودن،  به لبخند تو میدونه

 

به لبخند تو میدونه!

 

 

بخواب آروم لالا ، تو دلبندم گل زیبا

 

اگرچه زندگی سخته  ، همه رنجش روی شونه

 

لبات وقتی که می خنده ، برام دنیا چه آسونه

 

برام دنیا چه آسونه!

 

 

یکشنبه ۱۹ خرداد۱۳۸۷

 

سروده ی فرزانه شیدا

وصال -سروده ای از عماد افشار

 رویای زندگی            

زندگی برای خستگانی چون من رویایی است مه آلود و بارانی

 

 

 

  شهر در اوج سکوت

 

     نه صدایی،نه چراغی،نه کسی

حاکم ثانیه ها،مست از جام شب است

 

                                  تن رقاصه ی شب،جامه ای ظلمانیست

                       در فراسوی فلق

                                          خانه ای نورانیست

                                                  چشم خورشید،انگار

                                                به همین خانه نظر دارد و بس

                              همه ی حسّ من اکنون اینجاست

                                مست از عطر گل یاس در این شنزارم

                  کوچه داغ است ز سوزاندن عشق

                                                      زیر پا خاکستر!!

                  و زبان کوچه،معترف بر دردیست

                                              شاخه ی یاس سپید

                          شده بازیچه ی دستان سترگ دیوی

                                                       دیدگانم خیره

               و به دنبال گل یاس،اینجا

                        در فضای بن بست،عطر مظلومیتی مستوریست

             جای کفشی به در خانه چو مُهری،پر رنگ

                     روی در مسماری

                                ردّی از خون به روی کاه گِلِ دیواری

                       کودکان معصوم،همگی دلمرده

                                           مرد خانه،پدری افسرده

                           دختری شانه به دست است هنوز

                                              پسری عاشق وصل است هنوز

                            در قنوت همه این جمله طنین انداز است

                                         که خدایا برسان روز وصال

                                                    سروده شده در ۱۳/۳/۱۳۸۷

                                          شاعر: عماد افشار

ای همه من !!! سروده ای از فرزانه شیدا

 

(آه ) شدی به سینه ام

 

 چو آمـــدی بیاد من

 

آتــش داغ من شـدی

 

به گـرمی زیــاد مـن

 

شور وشرار دل شدی

 

شعله ی آتشی به تن

 

سوزش داغ حسرتی

 

به سینه ی فراغ من

 

لحظه به لحظه زندگی

 

تلخ به جام و کام من

 

روح  وجود من  شدی

 

ای همه من " تـمام  من "!!

 

 

دوشنبه 13 خرداد 1387 

 

 فرزانه شیدا