شـعر وادبـیات /هـنری -اجتماعی - جستجوگر(f.sh)
شعر وادبیات از شاعران همراه با مطالب گوناگونشـعر وادبـیات /هـنری -اجتماعی - جستجوگر(f.sh)
شعر وادبیات از شاعران همراه با مطالب گوناگوندلم را باز بگذارید!-سروده ف.شیدا
دلم را باز بگذارید!
دلم را باز بگذارید...
که دیگر در توانم نیست
برای هرسرود ونغمه وسازی....
دلی ازشعردیروزی و نو باشم!!!
من آخر... خاطرم
مصلوب و ویران شماتت هاست
وحتی خود نمیدانم ...
چرا اینگونه مصلوبم!
دل آخر مهد دنیا را...
از آن گهواره ای بیند
که در آن لالای مادرم ، اوج محبت بود!
وشاید مهد دنیا نیز....
اگر در پیچ وتاب روزگاری...
گه تکانم داد
تکانی از سر سوز محبت های او باشد!!!
اگر اینگونه اندیشم سوالی نیست
دلم اما...
به ساز سرزنش هائی شود مصلوب
که درآن لحظه ... حتی خود نمیداند....
گناهش چیست!
مرا حتی دورنگی های انسانی
دمی ...آلوده ی خود هم نمی سازد!!!
...ودر خودگم شوم
در تیره گی های زمانی چند
که گویا هرچه باید کرد
همانند همه اعمال
به چشم دیگران هرگز
ره وراه درستی نیست!!!
ولی چون بنگرم بر زندگانی ها
ترازوی همه با دیگری همواره یکسان است!!!
کسی خوشبخت عالم نیست
کسی داناترین دانای عالم نیست
کسی در بی غمی...
روز وشبی را سر نمی سازد
کسی در اوج دارائی
مقام "هستی اش " در دیدگاه عالم هستی
جدا از کودکی نوپا بدنیا نیست !
کسی در قامت بودن
به چشم دیگری مرد اهورا نیست
کسی جز آن خدا
تک یارب مطلق بدنیا نیست!!!
......
خدا یکتاست
خدا یکتاست
واین در باور هر آدمی پیداست
ولی هرگز نمیدانم...
به چهر هر بشر دراین سرای فانی خاکی
چه باید بعد ازاین بینم
که دیگر بار ...شگفتی تلخ ودرد آلود
مرا از حال خود بیرون نیاندازد
که من خود هم نمیدانم
کدامین از هزاران چهره ی ...
این نسل "آدم "را
بباید دل کند باور !!!
دلم را باز بگذارید!
...
دلم را باز بگذارید!!!
چودر قلبم تفاوت نیست
میان اینور آب و...
کنار جوی آبی یا که آن سوتر...
ویا آنسوی اقیانوس
؛؛ که فرقی در بشر...از نوع انسان نیست!!!؛؛
مگر در فطرت وسیر ت ...
وذاتی زشت وزیبا درحریم ساده بودن !!!!
دلم را باز بگذارید!!!
...
دلم را باز بگذارید...
که در هر سو اگر باشم
" شرف" را پاس میدارم ...بنام پاک انسانی!
نه در محدوده های کوچک چشمی
که درآن فرق انسان با دگر انسان
برابر نیست!!
ودر آنسوی آبی زیستن ها نیز
دلیل آدمیت نیست...نه حتی جرم انسانی!!!
دلم را باز بگذارید!
....
دلم را باز بگذارید!!!
که من خلوتگهی دارم
رها از این دورنگی ها!!!
....
من آخر رنگ آبی جهانم را
بدنیای سیاه
چشم تو هرگز نمی بخشم !!
دلم را باز بگذارید!!!
دلم را باز بگذارید!
پنجشنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۸۷
از : فــرزانه شـــیدا
؛به شیدائی: کسی ؛؛فرزانه ات ؛؛نیست؛سروده فـــرزانه شـــیدا
برودیگر مرا حرفی بلب نیست
دلم میمیرد اما... بر تو تب نیست!
برو کین ساحل ما موج غمهاست
مرا طوفان غم در سینه برپاست
برو... حتی نمیگویم که بازآ
نمیجویم ترا ...دیگر بفردا...
برو دیگر نمیگیرم نشانت
زخاطر میبرم آن دیدگانت
مرا از اوج عشق وشور وشادی
فرو بردی به قعر نامرادی
مرا از آن بلندای محبت
رساندی تا سیاهی های محنت
کنون همچون غریقی کنج ساحل
فتادم از غمت غمگین وبیدل
مرا این عاشقی تا غم کشانده
ولی حرفی دگر بر لب نمانده!
اگر این تک نفس بی تو سر شد
بدان عشق توهم از سر بدر شد
کنون دیگر برو حرفی مرا نیست!
خدای ما ... زقلب ما جدا نیست
خود او درمان کند اندوه دل را
اگرچه مانده ام غمگین وتنها!
چو نومیدی بدیدم از تو هم نیز
دگر صبرم شده از غصه لبریز
برو... دیگر نمیخواهم بمانی
ولی باید فقط اینرا بدانی:
کسی هرگز چو من دیوانه ات نیست
به ؛ شیدائی؛ کسی ؛فرزانه ات ؛ نیست!
برو ...با قلب ما هم بی وفا باش
توهم چون دیگران جور وجفا باش
برو ... این زندگی را جستجو کن
تمام زندگی را ... زیر و رو کن
برو از کف بده این قلب ما را
نمی یابی چو من دیگر بدنیا
کنون با قلب ویران همنشینم
دگر با هجر تو خلوت نشینم
ترا از سوز قلبم با خبر نیست
ولی دل را شکستن هم هنر نیست!
بروکس همچو من دیوانه ات نیست
؛به شیدائی: کسی ؛؛فرزانه ات ؛؛نیست؛
۱۳ فروردین ۱۳۸۷/۱۹ آپریل۲۰۰۸
سروده فـــرزانه شـــیدا
توضیحی چند در مورد نامه دوست معزز سامرند. داودی به صدا و سیما
| موضوع:عمومیتوضیحی چند در مورد نامه دوست معزز سامرند. داودی به صدا و سیما |
|
آموزی واصلاح جامعه
در ذهنم ولوله بر پا
ساخته بود مصمم گشتم گوهری
چند ازخزینه امثال الحکم پارسی
را با زبانیساده پروریده و در دل داستانی خودساخته به زیور طبع
مزین نمایم.
دو از این چند ، مثلٌ کبک و برف
و دیگری گوهر مشت ر آهن سرد کوبیدن را در صدف جان داشت .
نامه مدلل وزین و قابل تامل حضرتعالی به شورای نظارت صدا و سیما ، نا خواسته حقیر را به یاد آن دو مرقومه عهد شباب انداخت. چرا ؟
عرض خواهم نمود.
اما پیش از آنکه علت این امر را واگویه نمایم نقدی بر قانون مصرح
در این باب را مورد مداقه قرار دهم.
حرکت بطیع و آرام جوامع و ابزار محدود و معدود نشر افکار و اندیشه ها ، تا سه یا چهار دهه قبل این اجازه را به ارباب رسانه های گروهی میداد
که با تسلطی مطلق ،سریان و جریان اطلاعات را در اختیار خود بگیرند.
طبیعتا کلیه قوانین انحصاری مربوط به تحدید اطلاع رسانی در این فضا
و این امکانات امری بدیهی و ممکن تلقی میگردید.
اما دیر گاهی است با بروز پیشرفت های تکنولوژیک و خلق بستر های
نوین اطلاع رسانی . این امر را با خلل جدی مواجه گردیده است.
تا آنجا که اگر مسئولین و دست اندرکاران امر به ماجرا با نگاهی
جدی،منطقی و منعطف ننگرند . چیزی بیشتر از آن کبک سر فرو برده
در برف نصیبشان نخواهد گردید.
باچشم بستن بر امکانات امروزی تکنولوژی، دل خوش کردن به آمار دست ساز ، پناه بردن به
روایت های سطحی و مبتذل عامه پسند ، مفر مناسبی برای تن ندادن به خروج ازانحصار رسانه ملی نیست.
من موجودی سیاسی نیستم و سخنم از انحصار ، هم جنس گفتمان سیاست بازان چپ و راست ، بالا و پایین ! نیست. بلکه بیان
ماجرای تلخ و شیرین حقایق امروز رسانه ای است.
برای درک بخشی از این حقیقت ناچارم نقبی ونقدی به تاریخ بزنم.
من از سال 1347 در تا کنون البته نه به استمرار از پدید آورندگان جدی برنامه های رادیویی در ایران بوده ام . بیش از سه دهه سرگر
م تالیف و ترجمه و گردآوری آثاری برای کودکان نوجوانان و.......بوده ام.
روزگاری برای ساخت یک برنامه نیم ساعته رادیویی گذشته از گردهم آوردن عوامل اجرایی و فنی متعدد و تحمل زحمت فراوان
ناچار بودیم. بود یم ، ناز و کرشمه مسئولین رادیو را خریداری تا
مجوز پخش برنامه تولید شده را بگیریم.
تازه این در صورتی بود که مسئول محترم مذکور کدورتی از ما
بدل نداشته باشد. امروز چه . ممکن است با خود فکر کنید.
خوب مگر امروز اینگونه نیست.
باید بگویم از منظر عملی چرا هنوز هم. مدیران فعلی رسانه ملی
چنین می اندیشند و عمل میکنند. چون برف فراوان زمستان گذشته
مجال دیدن حقایق را از ایشان گرفته است. چرا ؟ توضیح میدهم.
اکنون چند سالی است من در کشور هند زندگی و کار میکنم. گونه ای که به تناوب یک ماه در هند و یکماه در ایران بسر میبرم .
سال ماضی شاگردا و دوستان قدیم از من خواستند به خانه برگشته
و برنامه در خور برای یکی از شبکه های تخصصی جدید التاسیس
بسازم. از انجا که هر کسی دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار
وصل خویش بدیده منت پذیرفته و با جان و دل در اوقات
فراغت به تولید این برنامه پرداختم .
در زمانی کوتاه ، اتفاقی بسیار عادی در نظام اداری ایران،
یعنی جابجایی مدیریت در این شبکه ، باعث بروز مشکلاتی در تولید
و پخش این برنامه گردید .
برنامه ای که بر عکس گذشته با ابزار بسیار ساده موجود دررایانه شخصی خودم در منزل و نه تجهیزات پر طمطراق صدای ایران
که به جرات میتوانم بگویم حتی قادر به استفاده از یک درصد
آن بدرستی نیستند.، تولید گردید.
طبیعی است در شرایط گذشته من ناچاربودم یا قید برنامه های تولید شده را بزنم. یا آن را در اختیار سازمان قرار دهم.تا هرچه میخواهند بر
سر آ« بیاورند. چون گزینه دیگری نداشتم .
اما امروز مدیران ارشد نظام و صدا و سیما چه بپذیرند و چه نپذیرند .
دیگر چنین لابدی وجود ندارد.
من راه های متعددی برای عرضه و ارائه برنامه ساخته شده
در منزل و رایانه خود دارم .
اگر انسان متعهدی باشم که هستم، واز فروش آن با کمی دست کاری
در محتوا و اضافه نمودن چهار ،پنج متلک به نظام ، به شبکه های
خارجی که دست بر قضا پول های خوبی هم بابت آن میپردازند.
خودداری نمایم. روش های زیر را میتوانم در پیش بگیرم.
- برنامه های ساخته شده را در قالب سی دی به بازار عرضه نمایم . - فایل صوتی آن را در سایت های اراده دهنده خدمات رایگان صوتی قرار دهم.
- سایت یا وبلاگی شخصی طراحی نموده کلیه مطالب تهیه شده را در آن قرار دهم.
- و بالاخره از همه مهمتر یک رادیوی اینترنتی راه اندازی و تولیدات خود را در آن عرضه نمایم.
در تمامی موارد فوق، ماده 7مندرج در اساسنامه صدا و سیما ناخودآگاه انسان را بصورت کاملا نوستالوژیک به یاد دهشاهی
و یک کوزه آب خنک می اندازد.
نتیجه آنکه. زعمای قوم ، دوستان وهمکاران عزیزمن در سازمان عریض و طویل صدا وسیما باید بدانند. دیگر دوران تحدید رسانه واطلاعات
گذشته وتنها راهکار منطقی برای پیروزی بر کج سگالان ومنحرفان
در جدال اطلاع رسانی باز نمودن فضای رسانه ای و برداشتن انحصار
پیش بینی شده در قانون است.
و اگر نرسند به حقانیت این مطلب گفتن من غلیل و شمای بی بدیل
درست همانند داستان مشت بر آهن سرد کوبیدن است .
کلام آخر آنکه. - چه دست آوردی داشت مبارزه با توزیع ویدیو های قاچاق در دهه اتدایی انقلاب.
- مبارزه با ماهواره به کجا کشید. - بستن سایت های اینترنتی چه سرانجامی یافت. تحدید و انحصاررسانه ملی نه تنها دارویی موثر نیست . بلکه سمی کشنده است.
هر آنچه شرط بلاغ بود گفتیم . خواه پند گیر خواه نی. به قلم:صلاح الدین احمد لواسانی – هندی 3/2/1387 تهران |
|
نوشته شده در سه شنبه 3 اردیبهشت ارسال از صلاح الدین
احمد لواسانی |
فصل شکفتن واژ ه ها:شعری از فرزانه شیدا -ف.شیدا
فصل شکفتن واژ ه ها:
در کُنج شهر
سرگردان واژه های تردید
در عبور تند چرخ ها و گا مها...
چه سرگردانند!!!
ای همکلام عشق ...
برای باغچه از فصل روئیدن بگو !
در شهر جز
دود ونگاه های مانده بر خاک
هیچ نمانده است...!
وکودکان توپهای رنگی خویش را
در پستوی خانه...
فراموش کرده اند!!!
بازی بودن وزندگی را
در چرخهای گذران وگامهای تند می بینم
که از عشق هیچ نمیداند...
وجز عقربه های ساعت
نگران هیچ چیز نیست!!!
واژه هایم... دردمند سخن
باز مانده اند!!
وصدای "آه"... در هیاهوی چرخها
با خاک یکی میشود!
واژه هایم را به دانه های بهار می بخشم
که شکفتن را آغازی داشته باشد
درفصل جوانه ها!
آنگه که
چتر ها باران را انتظار می کشند
وآه... دیده ها اشک را...!!!
بامن بگو...
فصل رویش دل در کجاست !؟
از: فـــرزانه شـــیدا
دوم اردیبهشت
1387/02/02