اشعاری از فرزانه شیدا شاعر معاصر

      فرزانه شیدا

   http://iran.blogme.com

 

 

http://www.fsheida.com

 

 

 لحظه در لحظهء عشق

 

لـــحظه در لـــحظه’ عشـــق

 

گـــذر ثــانیــه ها...

 

تیــک تــاک ســاعت ...

 

زدن نـــبـــض وجــــود...

 

طـــپش تنـــد و شـــتابــان درون ...

 

لـــحظه در لـــحظه’ عــشـــــــق ...

 

بـــدلـــم مـــی گـــو یــد

 

عـــا شــق او هــستــم....

 

دوســــــــــت دارم او را...

 

و مـــرا تــاب نبـــاشـــد که ز او

 

لــــحظـــه ای دور شـــوم

 

لــــحظه در لــــحظه’ عـــشــق

 

او مـــرا هـــمراه اســـت

 

بـا هــمه حـــس مـــحبــت در دل

 

و دلــــم مـــی گـــو یــد ...

 

 کــــه دگـــــــــــــر

 

تـــاب جـــدائـــــی از او

 

در دلـــم نیـــســـت کــه نیـــست !!

  

 وای بـــی او .... چــــه کنــــم ؟!

 

از:ف.شیدا

 

 

         

( گفتن از عشق ندارد پایان):

 

 تا زمـــانی  که طپــد  در دلـــها

 

قـــلب   دیــــوانـــه  ز عــــشــق

 

گــــفتن از عــــشق نــدارد پـایـان

 

بنـــــگر ایـــــن   دنیــــا را ...

 

گـــر که   عـــاشق   شـــدن ...

 

از قــــلب  منـــو   مـــا  بـــرود

 

زنـــدگی  "بـــودن  "  بیـــهوده

 

 به دنیـــای  غــــــم   اســـت

 

بـــاور  عشـــق    ...

 

فقــــط   بـــاور نیــــست

 

تـــک امیـــد یســـت

 

کـــه در ایـن سفــــر اجــبـــاری...

 

...بـــدلـــت ... شــــور مــــداوم بـــخشــــد...

 

تــــا بـــراه دل خـــود  راه  روی...

 

تــا مــحبــــت را نیـــــز ...

 

در جـــــهان زنـــده کنـــی...

 

پــــاس  داری تـــو  بــه  عشـــــــق ...

 

هـــــمـه آن مـــــهر ی را .....

 

کـــه بتـــو لـــذت "بـــودن" بــخشد ...

 

 

 تــا دلـــی مـــی طپـــد

 

از عشـــــق هنـــوز

 

تا کــــه در سینــــه

 

دلـــی بـــاقی هـســـت...

 

گــــفتن از عــــــشق  ... نـــدارد پــایــان

 

گــــفتن از عــــــشق  ... نـــدارد پــایــان

             

   از:    فرزانه شیدا

 

  

دایره 

 

 

وه چــــه بیــــهــــوده گـــذشــــت ...

 

چـــه شتــابــان امــــا...

 

چــه ســکوتی هــمه جا با مــن بــود

 

 چـــه غمـــی پــای بپــایم آمــــد ...

 

و چـــه تنــهائی مــظلــومی بــود...

 

هـــمه جـا دســـت بدستــم میـداد..

 

وچــــه بیهــــوده گـــــذشــت! ...

 

رفتـــم ...و رفتــن افســـرده مــــن...

 

 از ســـیاهی غـــمی کــرد گــریــز ...

 

تـا به نــوری کــه به بـــاور  میــدید...

 

شمـــع حســرت زده  قلبـــم را ...

 

بتـــواند  که  فــــروزان  ســـازد...

 

همـــه  جــا   آتـــش   بـــود !!!! 

 

لیــک آن شعـــله که میـــخواست  دلــم ...   

                                     

اینــــچنیـن شعـــله نبــــود !!!

                                         

شـــعله ای بود که بــایـــد  از  عــــشق

 

شمـــع این سینـــه و قلـــبم مـی شــد ...

 

لیـــک    دیــدم   آتـــش  ...

 

در هــر  آنجــــا   رفتـــم ...

 

که فقط آتـــش ســــوزانی بـــود ...

 

که تنـــم را میســوخــــت...

 

آتـــــش بــــی مهری ...

 

آتــــش    نامـــــردی...

 

آتـــش  ســــــوزانی ...

 

لیک افروخــته در دست همین انســانها...

 

وه چــه  بیهوده  گذشت ...

 

گـــذر  اینـــــــهمه  را ه ...

 

تا کــــه مـــن  دریابــم ...

 

معنی   دایـــره را....معنی دایــــره را  !!!!

 

شعر  از:  فرزانه  شیدا