باغ زندگی سروده ‌ء ‌فـرزانه شــیدا

 

 

 

باغ زندگی

به تماشای بهاری خوش رنگ

سفری  سوی  مکانی  دیگر

با همه ذوق و شتاب در پی  تازه  بهاری  دیگر

و رسیدن به خزان دیدن برگ به خون آلوده

رنگ زرد مردن

باغ پائیز زده افسرده

با سکوتی غمگین به نمایندگی یک فریاد

همه جا خاموشی

بهر عصیان و قیام و بیداد

 "آسمان " ابری و تار بهر بارش حاضر

بغض از خواری باغ یاد گل در خاطر

ملتهب از اندوه سینه را فرمان داد :

تو ببــار ای باران

ومن اینجا تنها زیر باران غمگین

پس چه شد آن گل سرخ آن بهار رنگین

به تماشای بهار آمد ه ام لیک او اینجا نیست

این خزان است خزان این خزانی خالیست

گوید اما از مرگ از همه بیرنگی

دل او بیرحم است جنس قلبش سنگی

ناگه از پشت سرم تک صدائی برخاست

گقت : دیر آمده ای از خزان هم پیداست

گل به حرف آمده بود گل پژمرده زار

اشک بر چهره زردپیکرش خسته و زار

گفت : آن تازه بهار رفته از باغ جهان

زندگی یک رو نیست با بهار است خزان

گل شود مست غرور تا که رنگی دارد

او نداند افسوس وقت تنگی دارد

غنچه ای چون کودک بی خبر از دنیاست

آنچه او می بیند باغ نه، یک رویاست

زندگانی هم نیز نیست کمتر ز بهار

هستی انسان هم نیست گمتر ز قمار

لحظه ای در اوجی لحظه ای در خواری

لحظه ای در خنده لحظه ای در زاری

باغ را ساده مبین در درونش  "هستی " ست

آنچه اینجا پیداست " غفلتی " از مستی ست

از غرور منو تو مستی و نخوت ما

ما که غافل بودیم از خزان فردا

دیر برخاستنت شکلی از " غفلت " بود

آمدی آندم که باغ در ذلت بود

آدمی اینگونه ست دیر بر پا خیزد

میرود آندم که برگها میریزد

در قبال خود هم از بهاران غافل

او ندارد چون گل غیر "مردن" حاصل

خود همی میدانی آدمی"آه" و" دم" است

آه چون بیرون داد بینی از دنیا رست

باغ را الگو ساز هستی خود دریاب

آخر انسان تاکی غرق مستی در خواب

باغ خود را بنگر گلشن دنیا را

تا که امروزت هست کو دگر تا فردا

تو" کنون" بر پا خیز  رسم بودن آموز

توشهء فردایت  کار تو در امروز

 سروده ‌ء ‌فـرزانه شــیدا

تهیه و تنظیم اشعار : ف . شیدا...شیواااااماهیچ

 www.mahich.blogfa.com