با خدا

 

 

دوش    در خـــلوت   ء دل  ،  قــلب   تـمـنا زده ام

 

با خــدا ی  مــنو  دل  ، داشـت   هـزاران   سخــــنی

 

شــکوّه کــردم   زخــدا  ، ازچــه   نبیــند   دل  مــن

 

دل پُــر ازخــون شـد وچــشمم  بدعـا ، غرق ء نـمّی

 

اشــک غلطان به رخــم، راه ء غــمی رفت  وچــکید

 

  گفــتم  او را  بدلــم ،  پرتــو ی خود ،  کــی بدمــی؟!

 

گــفت  :  آرام شــــو ای   بنــده ء مــن  ، گـــریه مـکن

 

        (( مــن به همــراه  تــوأ م ،  گــر که تو همــراه  مـنی  ))   

 

 

 (( مــن به همــراه  تــوأ م ،  گر که تو همــراه  منـی)) !!

 

سروده  ء فــرزانه شـــیدا

 

سه شنبه 2/11/1386