پشت پنجره تنهائى -فرزانه شیدا

موضوع:عاشقانه هاپشت پنجره تنهائى - فرزانه شیدا

وقتى پشت پنجره تنهائى     میایستى     و غرق قطرات بارون که چشم     چترها رو خیس میکنه ،      مجذوب خاطره هاى طپش میشی        وراه رفته دیروز رو از لحظه طپیدن دل تا ایستادن        پشت پنجره تنهائى بارون زده ...مرور مىکنى ...     مى بىنى که راه اونقدرها هم طولانى نبود از عشق        تا رسیدن به دل شکستگی...     حتى بااینکه تقوىمهاى زندگی چیزى جز این رو میگن...!!!     اما خیلى سریع... خیلى تند... خیلى زود... دل میشکنه!!!        اونهم وقتى که روزا وشباى زیادى رو پاش گذاشتی      و خیال میکردى هیچوقت این نهایتى نداره ومعنى ابد براش        شکلى حقیقى میگیره...نمیگم ناممکن ها وجود نداره ...آخ چرا...     خیلى وقتا اما همه اونچه روزى غیر ممکن بود عملى شد!!!      اما عشق یه رمز مجهول توى وادى زندگیه ...     یه سوال مبهم بدون انتها...       .یه ...شاید بازى!!!با روح ودل واحساس یه عاشق...!!!     وقتى پشت پنجره تنهائى ایستادى و شمارش قطره هاى بارون      از دستت در میره یه چیز رو فقط بخاطر بیار:     چقدر چقدر دوستش داشتم.همین!!!!

نوشته شده در جمعه 23 فروردین 1387 - 15:07:01 ارسال از فرزانه شیدا(ف.شیدا)

تغزلی آتشین -موضوع:عاشقانه ها -سایت شعر نو

تغزلی آتشینموضوع:عاشقانه ها

سنگ نبشته ای است غریب و   گنگ در تقلای تغزلی آتشین بر من می نوازد دستان گرمش   را بیهوده سرت کلاه می رود   اگر عشق را زمزمه نکرده باشی زمین حیرت من و توست به گاه یکی شدن پیچک ها را ببین به نام عشقه خوش خیالانه می بافند درنگ خود را بر سر کوچه ی نارنجی از خرمالوها من و تو یک لحظه درهم درگوشی خود را نجوا کرده ایم یادت هست در من می تپیدی قلبت را برو دوان دوان بچین آن میوه ی ممنوعه را آویز بر حصار خانه ی همسایه به نشان محبت نگار دلم آسان می خندیدی و می بوییدی مرا بی تو من گمراهم دنیا را با تو آهسته دور می زنم نهایت گودالی ژرف و یک پرواز این هم نقطه ی قوتی است بودن را مرا بشنو و خودت را اینجاییم در یک اتاق بزرگ گم می شویم دستانمان بادام می چیند برای دیگری و یک لبخند تراویده از کنج لبت شیرین و من شرمسار از خواب با تو ایستادن ژرف در نگاه هم و رویایی در هم تنیده شاخ و برگ سپیدارها بخوان مرا که می خوانم تو را آهسته و نازک می نوازم کرشمه ی عاشقانه را.     از : رضا آشفته   سایت شعر نو:http://shereno.com/index.php?op=artist

نوشته شده در سه شنبه 20 فروردین 1387 - 18:41:30 ارسال از رضا آشفته

بانوی شب

 

 

 

بر واژه ها چنگ میزنم

 

 

ودلم بر آفتاب میسوزد ...

 

 

 

 

که مرا بر پرتو خویش باز میخواند.

 

 

ومن...آه ...من ...

 

 

 

 

در سایه های ناماندگار

 

 

 

 

 هنوز بخود می پیچم..می پیچم..

 

...وکلام عشق محو تر از همیشه ...

 

 

آفتاب را فریب میدهد...

 

 

در درخشش شیشه ی شکسته خویش!!!....

 

 

این میان تصویر قلب شکسته ام....

 

 

 

درخششی دیگر دارد...

 

 

بر چهره شیشه ای عشق ...

 

 

 

 

وسنگی درکنار ان!!!!

 

آری بخند...

 

 

 

آفتاب برای من نبود ....

 

 

 

 

نه مگر برای

 

 

 

 

 به رخ کشیدن تصویر شکسته ی دلم

 

 

بر شیشه تکه تکه عشقی نابسامان!!!

 

 

اما....بانوی شب بودن نیز ...عالمی دارد...

 

 

حتی اگر شکسته دلی بیش نباشم...

 

و فراموش شده ای

 

 

 

 

در دیدگان آبی خورشید گون عشقم

 

 

 

 

وغمزده ای

 

 

از نگاه خورشید افتاده...!!!

 

 

بانوی شب بودن نیز عالمی دارد...

 

 

حتی اگه همه شب....

 

 

 

آسمان آبیم ...نوری از حضور عشق

 

 

نداشته باشد

 

 

 

 

 وشهاب گونه به مرگ نزدیک گردم

 

 

...حتی اگر....هرگز باز نیاید

 

 

 

 

وهرگز باز نپذیرم شکسته دل را

 

دوباره عاشقی کردن!!!

 

 

بانوی شب بودن نیز عالمی دارد

 

 

 

 

 حتی در تنهائی که

 

...آه......چرا کتمان کنم؟؟!!!

 

 

همیشه بانوی تنهای شب بودم

 

 

 

....همین !!!

 

 

 

گم شده در دروغ

 

 

 

 

 دلباخته در خیال

 

 

 

 

من همیشه بانوی شب بوده ام!!!!

 

 

چهارشنبه 21 فروردین1387

 

 

 

 

سروده: فرزانه شیدا

پیمانه - سروده فرزانه شیدا

 

 

 

پیمانه ای    ساقی  بده ،  تا من شفای   دل  کنم

 

 

 

این قلب افسون گشته را ، از هجر او غافل  کنم

 

 

 

جامی بده  مّی را بریز، امشب تو سر مستم بکن

 

 

غافل مرا از خویشتن  ، و ز آنچه که هستم  بکن

 

 

 

   جـامم شده   خالی ز مّی 

 

 

 

    پیـــمانه ام  گشـــته تهّی

 

 

 

پرکن قدّح   ،  ساقـــی  که من   

 

 

 

 در آســمان یابم رهـــی !!!

 

 

 

پیــمانه ام    را  مَـــشکنی !

 

 

 

مّی را مریزی بر زمین!

 

 

 

 

زیرا  به  قــلب   عاشـــقم

 

 

 

مرحــم ندارم ... غیر ازاین !!!

 

 

 

مســـتم ولی افـــسرده ام ...

 

 

 

با غصه  مّی را خورده ام

 

 

 

از فرط  مســتی   ساقیا  ...

 

 

 

 از یاد   خود را  برده ام

 

 

 

اما   فــرامـــوشم    نشد..

 

 

 

   درد   جدائی   ساقیا !!!

 

 

 

با جام لبریز از شراب  

 

 

 

 آرام  سوی  من  بیا

 

 

 

پیمانه ام را مشکنی

 

 

 

‌مّی را مریزی بر زمین

 

 

 

زیرا به قلب عاشقم

 

 

 

 مرحم ندارم غیرازاین!!!!

 

 

......

 

 

هرچند   لبریزم ز مّی 

 

 

 

 اما  تو پرکن جام من

 

 

 

مستی بده بر جان من

 

 

 

 بر این دل ناکام  من!!!!

 

 

 

 

خالی شده تـنُگ شراب

 

 

 

یک تـنُگ دیگر هم   بیآر

 

 

 

خواهم ز مستی جان دهم

 

 

 

راهی شـــوم بر آن  دیار!!!

 

 

 

پیمانه ام را مشکنی...

 

 

 

‌مّی را مریزی بر زمین...

 

 

 

زیرا به قلب عاشقم...

 

 

 

 مرحم ندارم غیر ازاین !!!!

 

 

 

مرحم ندارم غیر ازاین !!!!

 

 

 

فـرزانه شـیدا - اسفند ماه۱۳۶۱