شـعر وادبـیات /هـنری -اجتماعی - جستجوگر(f.sh)

شعر وادبیات از شاعران همراه با مطالب گوناگون

شـعر وادبـیات /هـنری -اجتماعی - جستجوگر(f.sh)

شعر وادبیات از شاعران همراه با مطالب گوناگون

شعری از فرزانه شیدا =*رضا بر جور تو؟؟!! من کی توانم!!!*

 

*رضا بر جور تو؟؟!! من کی توانم!!!*

 

غـــریبــی بـی کـس وبی خانـمانـم

 

بــریــده زنــدگــی   دیـگر امــانــم

 

چه سان زین ورطه خاموش غمبار

 

خودم راسـوی خوشبـختی کشـانم؟!

 

خـــدایا  خـــنجری درســــینه دارم

 

گرفــته  زخـــم   دل دیـگر تـوانــم

 

هــــرآن انــدیـــشه ای آید به ذهــنم

 

زآن   زخـمی  دگــرآیـــد به جـانم!!!

 

دگـــر  نــومـــیدم  و  تنـهای   تنـها

 

کـّه را  نـزددل ء خونـین بخــوانم؟؟!!

 

کـه ناگـــه  جـمله   یارانــم   برفــتند

 

چـه سـان خـود را به یـارانم رسانم؟! 

 

مـنم آن  کــوکـــب ء بـی نـوروتنـها

 

که  تنــها ،  در  میــان  کهکــشانـم

 

هـــرآنکــس دردلــم  جـائی گــشوده

 

 گـــرفـتی! تــا که مــن تنـــها بمـانم! 

 

رســد برمـــن زهــرســوئی بــلائی!!

 

ولــی کــی شــکّوه ازغمـها تــوانم؟!!

 

شـــده ایــن آرزو تا لـــب  گــشـایــم

 

ولــی کُـــو قــدرت حــرف وبیـانــم!!!

 

چه غـمگینم که باصـد حـرف ســـینه 

 

به لـب خـاموش وسـاکـت، بی زبانـم!

 

گشــایـم چـون لــبـی گـــیرد صـدایم

 

بجـایــش گــریـه هــا از دل فــشانم

 

دلـم  خــواهـــد  شــبی،آئـی کـنـارم

 

کـه تا عـــریان کـنم  ســوز فـــغانم

 

گــــذارم  ســر  بــروی  دامــن تــو

 

بــدامــانـت  ز دل   اشــکی فــشـانم

 

خـــدایا ایــن سـخن بـرمـــن ببـخـشا

 

کــه از کـف  داده ام اکــنون عـــنانم

 

نبـاید  اشـــک ء مـن آ لـــوده ســازد

 

مقـــدس  دامــــنی ،  با    دیـــدگـانـم

 

ولــی چــون عــاشــقی درانتــــظارم

 

نــگه دوزم بــه شــــب بــرآ ســـمانم

 

 کــه   ازبــهرشــــفای    دل  بیـآئــی

 

بـه شــب بــــیدار تــا وقـــت  اذا نــــم

 

هـزاران سـال ما یک لحـظه ء توست

 

دگــر  تـا  کــی   بامــیدت  بــمانــم ؟!

 

بـدل صـبری نــباشــدهمـــچو ایــوب

 

کــه برمــن  کــم بّود عـمر و زمـانـم

 

دلـم   آنـسان   عـــمیقانه غمـین اسـت

 

کــه پـیرم گـــرچه   درظــاهرجـوانـم

 

چـــنان ســـوهان  کشــیده غـم به جانم 

 

که  صــــیقل   دیــده  روح ء  ناتـوانـم 

 

مــرا حــتی  نــدادی   تـک    امـــیدی

 

کـه  بیـــنم  زآن   بــهاری   درخـزانـم

 

به حـــسـرت دیــدگانــم  در پـــی شـور

 

ولــی فــرســــوده  از  درد    گــرانـم !

 

مـرا هــرگــز نـــبود آرامــــشی  چـند

 

کــه با  بـخت ســــیه درایـــن جـــهانم

 

خــــدایا برهــــمه بــودی تــــو درمان

 

ولـــی مـن   چـهره   ء    درد  نـهانـم

 

چـه سان گــویم که دل ویران سرا شد

 

نــدیدم   در  جهـــان غـــیراز  زیـانـم

 

مـــراهــــم بـنــــده مــیدانی خــــدایا ؟؟!!!

 

مـــن امــا خـود   ز این  مــردم ندانـم 

 

به جـــز  حرمــان بمن چـیزی ندادی

 

کـه خــود راجـــزئی این مــردم بدانم

 

تو گوئی حــکم یـارب را رضــا باش

 

رضــا برجور تو؟!... من کی توانـم!!!

 

یــگانه حرف من یـارب ٫  تـو بشـــنو

 

نمی خــواهــــم  درایــن دنیــــا بمـانم 

 

نمی خـــواهـــم در ایـن دنیــــا بمـانم!!!!

 

چهارم بهمن ماه ۱۳۶۲ سه شنبه

 

ســروده فـرزانه شــیدا

مجید قیصری: نویسنده بر اساس تجربیاتش شناخته می‌شود

منبع اولیه : سایت تازه های ادبی
 
 
 
 
متن از: خبرگزاری دانشجویان ایران
 
 
 
مجید قیصری:
نویسنده بر اساس تجربیاتش شناخته می‌شود

سرویس: فرهنگ و ادب - ادبیات
1386/11/07
01-27-2008
12:04:37
8611-03647: کد خبر

 
 

عکس آرشیوی است

 

 

خبرگزاری دانشجویان ایران - زنجان

 


سرویس: فرهنگ و ادب - ادبیات

مجید قیصری معتقد است: نویسنده بر اساس

تجربیاتش شناخته می‌شود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در زنجان، این داستان‌نویس با بیان این مطلب، گفت: می‌گویند نویسنده‌ی خوب کسی است که نوجوانی خوبی داشته است؛ یعنی کسانی که در شرایط سختی زندگی کرده و موقعیت‌های گوناگونی را تجربه کرده‌اند، همین تجربیات، بعدها آنان را در امر نوشتن یاری رسانده است.

قیصری که در نشست نقد و بررسی مجموعه‌ی داستان «گوساله‌ی سرگردان» در حوزه‌ی هنری زنجان سخن می‌گفت، قدرت ریسک‌پذیری را از دیگر ویژگی‌های نویسندگی عنوان کرد و افزود: یک نویسنده‌ی خوب باید قدرت و توان ریسک کردن و کسب تجربه را در خود داشته باشد. نویسنده نباید از ریسک کردن و وارد فضای جدید شدن، ترس داشته باشد. هرگز نباید از نقد و قبول واقعیت فرار کند. نویسنده باید از قرار گرفتن در محیط‌های مختلف استقبال کند؛ زیرا در غیر این صورت، دایره‌ی سوژه‌هایش محدود شود.

او همچنین عنوان کرد: نویسنده مطالبی را می‌شنود، خاطراتی را می‌خواند و یا تصاویری را مشاهده می کند و براساس همین تصاویر یا خاطرات و به مرور زمان، اثری را به صورت داستان کوتاه و یا بلند خلق می‌کند. در داستان‌نویسی با دو مقوله‌ی بازآفرینی و بازتولید واقعیت روبه‌رو می‌شویم. داستان برخلاف خاطره، آفریده‌ی ذهن نویسنده و هویت داستان متعلق به اوست. همین نکته مرز میان خاطره و داستان را مشخص می‌کند. در خاطره‌نویسی دلایل بسیاری از اتفاقات بیان نمی‌شوند، ولی در داستان‌نویسی برای هر اتفاق صورت‌گرفته به دلیل نیاز داریم.

قیصری باورپذیری شخصیت‌های داستانی را از نکات مثبت هر اثر خواند و اظهار کرد: در بسیاری از داستان‌ها، خاطرات بازتولید می‌شوند. بازتولید یعنی نویسنده خاطره‌ای را شنیده و بر اساس ذهنیات خود به آن شکل می‌دهد و اتفاقات را توصیف می‌کند. اما مهم‌ترین رکن داستان، این است که خواننده باور کند ماجرا اتفاق افتاده است. اگر نویسنده به گونه‌ای عمل کند که شخصیت‌ها برای هر خواننده‌ی اثر باورپذیر و واقعی جلوه کنند، نویسنده کارش را درست انجام داده است.

انتهای پیام

بـیـــا...ســروده ء : فــرزانه شـــیدا

بـیـــا
 
   بیــا امــشب مــرا ازغــم رهـا کن   
 
 طــبیبم بـاش  و  دردم را   شـــفا  کن
 
 بیــا با بوسـه ای گـرم وتوانبـخش
 
 تـب ســوزان ءعـشقــم  را   دوا  کن
 
   بیــاازهــجر تــو  بیــمارم  امــشب   
 
 مـرا  ازدرد جــانسـوزم  رهــا  کن   
  
   بیــا حــتی  اگــر،   نـآئــی  بــدرمان      
 
 بیــا پــس  باغــمم  ودرد  صفا  کن     
 
   بیــا با  نغــمهء  این اشک ءرقصان     
 
 بـرقــص وبـر دل زارم  جـــفا  کن     
 
    بیــا   جــانم   بگــیر  و درد   بُــستان       
 
 ولـی تـا زنــده ام ، بـرمـن وفــا  کن                   
 
              ولـی  تـا  زنــده ام  ، بـرمـن  وفــا کن                 
 
 
۱۳۶۰/۹/۱۷  آذرماه
 
ســروده ء : فــرزانه شـــیدا
 

شب و عشق - شعری از فرزانه شیدا

     
 
   پریشان بود

 

                    چون بادهای آشفته ء بیقرار

 

                                                              عصیان داشت

 

              چون تلاطم موج های دریای طوفانی!

 

                            بیقرار بود

 

                                               چون سرگشته موجی  بی ساحل

 

               و نگاهش جوشش چشمه های درد را

 

                                                          از عمق خموش سینه ء خویش

 

 

                                     به فریاد ....آگهی میداد !

 

            آفتاب وجودش

                                              

                                              در جنگلهای دوردست

 

                                  

  و درختان درهم پیچیده ....   گم میشد!!!

     

                                                   و غروب خاطرش

 

                             در پشت کوهساران بلند و

                    

                 

                                    قهوه ای وخاکی ..... رنگ می باخت!

              

    

 اما شبهایش   ....آه شبهایش

 

                                    شب های او دریای آرام وعمیقی بود

 

                               که بیصدا ... موجهای افکارش را

 

                

                               به ساحل اندیشه های ....  شبانه میکشید!

 

 

                اینجا ....! در عمق تاریک وپنهانء شب

 

                                           گوئی در عمق یک دریا   سکوت

               

                   دور از هیاهوی روز ...... خود را باز میافت....

               

                         خودء درونش را !!!

 

   

                    و افکار او علفهای روئیده سبز زیر آب بودند

 

 

                                            که دریک سبزی ملایم ولطیف

 

 

                                                    او را آرام میبخشید

 

                   

                 او عشق را در عمیق ترین

 

                                                عمق زندگی جستجو میکرد

 

                        نه در دل خاک

 

                                           در دل کهکشان یا عمق دریای آبی!

 

                    گوئی ,تن بآب سپرده 

 

                                                       دست در دست قطره های آب

 

                 به دوردستهای اندیشه آدمی

                                                     

                                                              راه یافته بود!!!

 

                    

         شب ء او ....شب دریائی افکاری بود

 

                                                               که در انتهای خویش

                  

                         به محبتی آرام دهنده

 

                                                             وعشقی عمیق میرسید

                 

                   دریای خاطر او

 

                                                    حتی در طوفان نیز

 

                        میتوانست    ... عشق را ازاو باز پس گیرد

 

                     درعاشقانه های درون او

 

                                عشق او دریائی بود

                                             

                                            

                                    چون مرواریدی در صدف

 

                                                           

                                                                    درعمق دریاها

 

                        بسی پنهان .... و  دور از هر نگاه   !!!!

 

                                    عشق او .... از آن او بود و بس !!!.

 

 

17 فروردین 1368

 

ف .  شیدا

دیوان شعر فرزانه شیدا

                                http://fsheidaaa.blogfa.com     

             

 

                                         تهیه و تنظیم اشعار : ف . شیدا..

 

                                     

                  شیواااااماهیچ www.mahich.blogfa.com
   

                             

Magic Wand
 
 
آشیانه های شعر : فرزانه شیدا به روز است:
 
 
آشــیانه شــــعر:
 
 
 
 
 
 
دیـوان شــیدائی:
 
 
 
 
 
 
دفــتر شــیدا دلی:
 
 
 
 
 
 
 در آغوش شعر (دمی باتووو....)
 
 
 
 
 
 
 
گالری عکس از اسکاندیناوی - ف. شـــیدا:
 
 
 
 
 
 
در آغـــوش تنـهائی:
 
 
 
 
 
 

Iran Blogme